Dziś na warsztat weźmiemy feminatywy. Czym są? Kiedy powstały? Co na temat feminatywów mówi Rada Języka Polskiego? Przyjrzyjmy się im bliżej.
Co to są feminatywy?
Feminatywy są to żeńskie formy gramatyczne odnoszące się do tytułów i zawodów, zajmowanych stanowisk, sprawowanych funkcji. Powstają one najczęściej poprzez dodanie końcówki -ka do rzeczownika męskoosobowego.
Wiele z tych wyrazów jest powszechnie znanych, np. aktorka, adwokatka, nauczycielka, opiekunka. Niektóre jednak budzą wątpliwości. Przeciwnicy feminatywów mówią wręcz, że są niepotrzebne i źle brzmią.
Kiedy feminatywy pojawiły się w polszczyźnie?
Feminatywy w języku polskim pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku. Wraz z aktywnością kobiet w życiu zawodowym i emancypacją kolejne feminatywy zaczęły wypełniać nasze słowniki.
Czy świadkini to poprawna forma?
Według Słownika języka polskiego świadkini jest formą poprawną pod względem słowotwórczym. Przyrostek -ini jako jedyny tworzy w polszczyźnie wyłącznie żeńskie nazwy osobowe. Inne przykłady to m.in. marszałkini czy potomkini.
Co o feminatywach mówi nam Rada Języka Polskiego?
W listopadzie 2019 roku Rada Języka Polskiego po raz drugi wypowiedziała się na temat feminatywów. Została wtedy uznana potrzeba stosowania w sposób symetryczny feminatywów i maskulatywów.
Podkreślono fakt, że rzeczowniki rodzaju męskiego w odpowiednich kontekstach mogą odnosić się do obu płci, np. studenci - studentki i studenci, Polacy - w odniesieniu do obywateli i obywatelek Polski. RJP zachęca zatem do stosowania feminatywów, nie jest to jednak obligatoryjne.
Przykłady feminatywów:
doktorka
psycholożka
ministra
posłanka
świadkini
gościni
prawniczka
liderka
chirurżka
i wiele innych.
Mam nadzieję, że tym artykułem udało mi się choć w małym stopniu rozwiać wątpliwości, które wywołuje ten temat. Moim zdaniem dzięki feminatywom kobiety stały się bardziej zauważalne w przestrzeni publicznej. Dlatego warto je stosować i dać im szansę. A Wy, drodzy Czytelnicy co sądzicie o feminatywach. Zachęcam do komentowania.
Matka Polka Korektorka
Źródło: Rada Języka Polskiego, Słownik języka polskiego
Comments